นับแต่โบราณมามีปราชญ์และบัณฑิตในแผ่นดินจีนมากมายซึ่งได้ทิ้งไว้ ซึ่งตำราและคัมภีร์อันมีค่าจนถึงปัจจุบัน เราคนรุ่นหลังล้วนแต่ได้มีโอกาสศึกษาความรู้ที่สั่งสมมา…
นับจาก ฝูซี กษัตริย์ยุคดึกดำบรรพ์ของจีนได้ทำการกำหนดสัญลักษณ์ซึ่งประกอบด้วยขีดหยิน-หยางจนกลายเป็นตรีลักษณ์ทั้งแปดที่เรียกว่าอัฐลักษณ์ขึ้นมาแล้ว…
เนื้อหาในหน้านี้คือการรวบรวมรายชื่อฉักลักษณ์ทั้ง 64 ฉักลักษณ์ในคัมภีร์อี้จิงไว้ รวมทั้งเสียงอ่านจีนและชื่อตัวอักษรจีน เพื่อเป็นแหล่งอ้างอิงและตรวจสอบ รวมถึงเป็น Index…
เนื่องจากมีหลายท่านเคยถามผมว่าจะหาอ่านหนังสือเกี่ยวกับอี้จิงภาษาไทยได้จากไหนบ้าง ซึ่งผมก็ตอบไปตามสมควร แต่ปัญหาคือหนังสือส่วนใหญ่น่าจะหาซื้อไม่ได้แล้ว…
ย้อนกลับไปซัก 14 ปีที่แล้ว ผมจำได้ว่าตอนนั้นผมศึกษาอี้จิงได้หลายปีแล้ว และมีอยู่วันหนึ่งผมได้มีโอกาสไปพักในหอพักแห่งหนึ่ง และน่าประหลาดใจมากที่ในห้องที่ผมพักนั้น…
แม้ว่าหลายท่านที่เข้ามาอ่านเว็บนี้จะรู้จักอี้จิงมากขึ้นแล้ว แต่กระนั้นก็ตามก็ยังคาดว่ามีหลายท่านที่ยังมึนงงสงสัย รวมทั้งหลายท่านที่ถามเข้ามา ดังนั้นผมจึงคิดว่าจะเขียน…
“โจวอี้” คือคัมภีร์หรือตำราอธิบายกว้าหรือฉักลักษณ์ทั้ง 64 และลายเส้นทั้งหมดภายในกว้าหรือฉักลักษณ์ ซึ่งเขียนขึ้นโดย โจวเหวินหวัง แห่งราชวงค์โจว…
โจวกง คือพระโอรสของโจวเหวินหวังผู้รจนาฉักลักษณ์ทั้งหกสิบสี่ของคัมภีร์โจวอี้ และเป็นอนุชาของโจวอู่หวัง พระนามเดิมชื่อจีตั้น เป็นลำดับที่สี่ในพี่น้องสิบคน…
อันว่าวิชาอี้เสวี่ยหรืออี้ศึกษาที่เรียกทั่วไปว่าอี้จิงนั้นคือศาสตร์ที่ว่าด้วยพื้นฐานการเปลี่ยนแปลงของ สรรพ สิ่งที่เขียนออกมาในรูปของสัญลักษณ์หรือลายเส้น และการอธิบายหลักวิชาของอี้เสวี่ยนั้นเต็มไปด้วยตรรกะ
อี้จิง (易经) คือคัมภีร์ที่มีประวัติความเป็นมาอันยาวนาน นับตั้งแต่มีการกำหนดตรีลักษณ์จนกระทั่งถึงคัมภีร์โจวอี้ (周易) จนมาเป็นคัมภีร์อี้จิงที่รู้จักกัน นับว่าผ่านปราชญ์มามากมาย บทความนี้คือเนื้อหาคร่าวๆ ของประวัติความเป็นมาของอี้จิง